درحالی که زل زدم توی چشات٬قورباغه مورد خطاب قرارت بدم بعدش همونطور که چهره ی بُهت زدتو جلو روی خودم دارم دو تیکه پنبه توی گوشهام فرو کنم و در حالی که اون فَکِ مسخره ت داره در پایین ترین قسمت صورتِ سُرخت هِی میچرخه بدون توجه از کنارت عبور کنم. و بعدشم نقطه سر خط . بعدنوشت: یه شروع٬ میتونه تنها دلیل یه پایان بی شرمانه...

| کُ | ن | ج |حصاری | خ | و | د | س | ا | خ | ت | ه |

+ : یه روز صُب که از خواب پا شدم دیگه نه جواب تلفناشو دادم نه اسمساش نه بهش تلفن زدم نه اسمس؛ - : چرا؟ + : دل به یه جاده ی بی صاهاب دیگه سپرده بودم.

گفت: کدوم نظم؟ دنیا پر از بی نظمیه منتاها بی نظمیش زیباست؛ گفتم: اگه بی نظم بود الان ممکن بود میمون ها به ما حکومت میکردن یا شایدم پشه ها یا شایدم میکروبا.

پرده ی اول: بنشسته بر ساحل نظاره میکرد دریا را؛ در حالی که خویش را غرق در احساسات شاعرانه میدید ٬ به این نتیجه رسید که: دریا داره طوفانی میشه باید گریخت. پرده ی دوم: سوار بر زورقی وسط دریا پذیرفت که: دریا هیچ وقت طوفانی نمیشه ؛ طوفانی شدن جزئی از دریاست. دریا جزءِ طوفانیش را به رخ کشید و با خیالی راحت غرق ش نمود.

یه آدم گفت: بیچاره آدمای ترسو ٬ تو تاریکی فقط به تاریکی فکر میکنن؛ یه آدمِ ترسو گفت: بیچاره آدما٬ وقتی به حس خوشبختی میرسن همه چیز و خوشبختی میبینن؛ دوباره آدم گفت : هَه٬ تو هم آدمی هم ترسو دوباره آدمِ ترسو گفت : هاه٬ تو فقط یه آدمی؛ جرمت همینه.

حذف شد.

با لشگری از خاطرات به جنگ ثانیه ها رفتم؛ ضربه ی اوَلو زدم به امید اینکه رمقشو بکِشم؛ ثانیه ی اولو پرتاب کرد از هم پاشیدیم. بعد نوشت : خاطراتتو به بایگانی بفرست؛ ثانیه ها پیروزن.

برمیگرده میگه که ترسم از اینه که هینطور الله بختکی یه زوج اختیار کنم بعدشم چَنتا بچه پس بندازم بعدشم صُب تا شب سگدو بزنم که واسشون نون دربیارم. بعد نوشت: یه زمانی وظیفه ی یه مرد همینا بود.

گفتم: گاهی وقتا آدم هیچ راهی رو نمی بینه جز ادامه ی راهی که توش داره می تازه. و این آدم رو به فنا میده. گفت: به همین سادگی؟ گفتم: آره؛ و اون زمانیه که اونقدر سرگرم استدلال میشی که دیگه دلیلی برای بازداشتن پیدا نمیکنی؛ به همین سادگی ؛

همیشه اقلیت به اکثریت حکومت میکنه و اکثریت در تکاپوی به بند کشیدن اقلیته ؛ درست مثل ضربان ِ قلب اون که میخواد نگاه ِ سرد اون یکی رو به بند بکشه!؛ و سردی ِ نگاهِ اون یکی که چنبره زده انگار بر تپش های قلب اون!. بعدنوشت :اگه میخوای به بازی گرفته شی خب ادامه بده همینطور

گفتم : فقط دماقش چند میکرو متر از دماقت کشیده تر بود. گفت: چند میکرومتر؟! چطور اندازه شو گرفتی؟ گفتم: جزء به جزءِ همین تفاوت هاست که دلبری هارو رقم میزنه.

روایت اول : ۱۶-۱۷ ساله میزنه ردیف جلویی نشسته. سعی داره خسته و غمگین وانمود کنه هر چند وقت برمیگرده و پشت سرشو برانداز میکنه هیچ توجهی نمیکنم؛ برمیگرده میگه که: به من زل نزن!! روایت دوم : ۴-۵ سالش بیشتر نیست داره به تَهش میرسه؛ ته چیپسش؛ بهش زل زده بودم. چیپسش تموم شد؛ مردمک چشمش و به سمت من میچرخونه؛ فقط چند لحظه طول...

وصیت میکنم پس از مرگم خورشید را در تابوتم قرار دهید ؛ تا از آن پس پشت هیچ ابری نماند.

خشکیده ام در نگاهت منتظر باد نمیمانم بر بلندای سکوت تمرین سقوط میکنم از چشمانت

در یک نقطه از دنیا دو فک که هر دو جنبان بودند در حال طی مسیر بودن یکیشون کلماتی رو به صورت اصوات در هوا پخش میکرد و دیگری آدامس می جوید. یه تن ِ زار هم که احتمالاً داشت دلها رو میسوزوند چند متر جلوتر در حال احنمالاً گدایی بود؛ دو فک جنبان به تن زار رسیدن و یکیشون کلماتی رو به این ترتیب ادا کرد: بیچاره؛ اگه پول خورد...

فکر میکنیم؛ بعدش از قالب اون فکر بیرون میایم و میشینیم به فکرمون نگاه میکنیم. از قالب این یکی هم بیرون میایم و ... در واقع انسان موجوذیست ذاتن تماشاگر. بعدنوشت : و متعاقباً رنجور

پژواک صدایت میپیچد مدام توی ذهنم ؛ بی رمق فرو می روم توی لاک بی حسی.

در کنج تنهایی زیر بارش مبهم گذشته تنها دلیل بودن صدای نفس هاست.

پرده ی اول : تنهایی رو انتخاب میکنی؛ آدم ها؛ ظاهر میشن یه حرفی میزنن بعدش هم ناپدید میشن؛ پرده ی دوم : تنهایی تو رو انتخاب میکنه؛ آدم ها؛ کنترلت دست اونا میفته. نتیجه گیری : قبل از اینکه انتخاب بشی انتخاب کن.

یه ترس اینه که بری ته کلاس بشینی وقتی درساتو نخوندی؛ یه ترس هم از ریختن یه نگاه توی چشمات حاصل میشه یه نگاه که از دو گوی بلورین که توی دو تا گودی روی یه شی ء گرد جا گرفته حاصل میشه !.

اخلاق من به این بسته نیس که دلم بسوزه واسه کودک گل فروش و یه شاخه گل بخرم ازش ؛ اخلاق من به این بستس که به موقع سر کلاسم حاضر شم؛ اخلاق من به این بستس که جلوی تابلوی توقف ممنوع پارک نکنم؛

یه ماهی سرخ شده خوردم بوی دریا میداد

میگن آدما با داشته هاشون رشد میکنن با نداشته هاشون زندگی؛ بزرگترین نداشته من « وجودمه »؛ یعنی من با وجودم زندگی میکنم؟ من بی وجودم زندگی میکنم.

شبها میگذرند در کشاکش تک سوی لحظه ها