تلخی

هاله که دسّشو انداخته بود گردن مقدم میگف تو چرا این ریختی شدی امین؟  گفتم: بس کن٬ میخوام آدم باشم٬ با تموم حفره هاش؛   

شاید کج خلقی کردم اما آدم بودم با تموم حفره هاش؛

راستی فردین مدام عکس مینداخت.